Bu gece rüyamda, 5 yıl aradan sonra bana "Dindar Şair" Ziya Osman Saba'nın bu şiirini hatırlatan meleklere teşekkür etmek geldi içimden.

BİLEMİYORUM..

Bilemiyorum yıllardır neredeyim?
Her gün yediğim ekmek, susayıp içtiğim su,
Kolundan tutup gitmek istediğim kadın,
Yaşamak kaygısı, gök hasreti, ölüm korkusu,
Ve Rabbim senin adın!
Yıllar var ki içindeyim hayatın.
Anıyorum gençliğimi, özlüyorum çocukluğumu,
Fakat bilemiyorum yarını.

Bilemiyorum Rabbim maksadını, kararını.
Hepimiz işte dünyandayız.
Yataktaki hastamız,topraktaki ölümüz;
Neyiz, ne olacağız ?
Bir şey bilmiyorum...Nefes almaktayım yanlız.
Rabbim! beni yaratmışsın,
İnsan şeklinde görünürüm,
Terlerim yazın, üşürüm kışın,
Düşünürüm, düşünürüm...
                                           (1940)